Di Duo Pasimpangan

Oleh : WELLY SUSANTI, S.Pd. (Guru SMPN 1 Panti)

Di dakek pintu balek sampiang rumah, tampak surang anak gadih nan putih barasih, rambuiknyo panjang, bibia tipih, hiduang mancuang, bulu mato lantiak pulo. inyo tinggi samampai. Sabatua-batua bungo kampuang idaman sado laki-laki.

“Abah…kalau seandainya abah masih dakek Arum, mungkin mandeh ndak ka susah mode iko bana bah, Arum ingin bana bakuliah bak cando urang lain, mancubo sokola di kota, tapi Arum sadar bah, itu ndak kamungkin, ndak sanggup mandeh malaian pitihnyo do, indak tatingga an di Arum mandeh surang diri di rumah. Waalaupun Arum dapek beasiswa panuah bah…”.

Arum tasentak dek mandeh Ana lah sudah mandi lalu di sampiang Arum. Sudah tu langsuang masuak ka biliak. Ciek tu biliak nan lai di rumah tu nyo. Arum akianyo bak biaso sajo lai, takuik tau lo mandeh Ana. Saolah olah Arum sadang asyik mamparatian paja-paja main kalereang di rumahnyo.

Itu adolah kabiasaan anak anak kampuang Arum katiko hari lah mulai patang, sabalun pai barangkek mangaji ka musajik. Arum gadih Minang nan sangaik tau diuntuang, inyo sadang diambang karaguan, ragu mamiliah antaro maambiak beasiswa untuk kuliah sebagai masa depan inyo atau mancari karajo untuak manyambuang iduk manolong urang gaeknyo nan lah jadi jando.

“Allahhuakbar Allahukbar”. Lah tadanga pulo urang azan di musajik. Arum langsuang tagak pai ka balakang rumah untuk maambiak uduak, sudah tu mandeh Ana datang pulo di balakang Arum.

“Lah sudah nak?”

“Alah mandeh, masuak lah mandeh le bia sumbayang awak le.

“Iyo nak, nantian mandeh siap bauduak yo bia samo awak sumbayang, mandeh jadi imamnyo”. “Arum nanti an mandeh yo”.

Baca Juga :  Luar Biasa! 37 Siswa Pariaman Terima Sertifikat dari OLC Program "English Club"

Sumbayanglah anak jo amak. Tampaklah urang tu sumbayang jo kusuaknyo. Sasudah sumbayang magrib, mandeh Ana tampak malipek tilakuang nan lah barubah warno nyo manjadi kakuniangan.

“Rum…”.

“nhaa..ooo..Iyo.. ado apo mandeh?”. “Ado apo nak, makoe takajuik mandeh maimbau?”

Rumi jadi galisah dek ditanyo mandeh nyo. “Indak ado do mandeh, hanyo takana jo Abah sajo nyo”. “Jan panah lupo mandoan Abah nak”.

Sambia mambantangan lapiak kumbuah di tangah rumah nan badindiang jo papan balantai simin kasa, baatok seng nan lah mulai mahitam, dalam tu ndak ciek jo parabot rumah nan rancak lai. Sadonyo lah mulai dimakan umuanyo.

Mandeh Ana manyuruah anak gadihnyao malatak an nasi.

“Makan wak le nak?, “Apo lawan nasi nan babuek patang tadi Rum?”

“Lamak mandeh, tadi Arum mambuek dadar talua itisk samo abuih pucuak ubi”.

Makan lah anak jo mandeh tu, tapi ndak ado nan mangecek sampai nasi habih. Arum jo mandeh Ana mangameh nasi nan balabiah tu ka dapua.
Katiko urang baduo baranak duduk malapeh panek dek lantaran sahari tadi bakarajo maambiak upah di sawah pak jorong.

“Assalammualaikum”. “Waalaikumsalam”. Jawek mandeh.

Ana samo Arum sarentak. Arum tagak mambukak pintu jo maliek sia nan datang batamu ka rumahnyo.

“Ooo, Lai apak Sanusi mak”. “Masuak lah pak”.

“Makasih Rum,” kecek pak Sanusi sambia malangkah masuak.

“Duduaklah pak, tapi iyo ndak lai kurisi do pak, di ateh lapiak buruak apak duduaknyo, mohon maaf ambo pak”. Kecek mandeh.

“Indak masalah do, ndak baa gai do, bialah di siko kito duduak, duduak lah siko dakek apak Rum, lai nan ka apak kecek an ka Arum samo uni Ana.

Baca Juga :  Fenomena Perilaku Penyimpangan Seksual Oleh Lesbian, Gay, Biseksual, Dan Transgender (LGBT)

“Apo kaba nan dibaok tu pak?, agak cameh lo awak dek nyo”.

“Kaba nan eloknyo ni, mudah mudahan lai satuju uni Ana sama Arum”.

Pak Sanusi adolah urang nan paliang kayo di kampuan Arum. Punyo sawah jo ladang nan laweh, punyo kadai jualan kelontong, punyo anak buah nan banyak sarato sangaik ka elok ka warga atau masyarakaik di sekitarnyo. Pak Sanusi adolah salah satu panutan di kampuang Arum.

“Bak iko ni, Si Masni yang bakarajo jo Ambo di kadai, yang jadi kasir, inyo ka mintak istirahat lantaran inyo kamalahian, jadi ambo barencana ka mambaok Arum bakarajo samo ambo kaganti si Masni. Baa Rum lai satujunyo, tanyoan lah ka mandeh dulu.”

“Alhamdulillah, tarimo kasih pak, apak lai picayo ka kami nan bansaik ko”, jawek mandeh Ana. “Tapi pak, apo pantas awak bakarajo samo apak?”

“Manga lo indak ka pantas, Arum kan lai cadiak, juara di sakola, bak lo ndak ka pantas gai?”

“Baa kiro kiro manuruik mandeh?” Itu tasarah dek Arum nyo tu, mandeh maikuik sajonyo, kaputusan di tangan Arum.

Sasaat suasana antok, ndak lai nan mangecek do, tigo urang tu sibuk jo pikiran masiang-masiang.

“Bak ikolah uni, Arum, pikia pikia lah dulu, baa nan karancak, bisuak pagi kalau lah yakin jo kaputusan, datanglah Arum ka kadai apak, sabuik an kaputusan tu.”

“Oooo jadihlah pak kalau bak itu”, “Ndeh…tarima kasih banyak pak ateh bantuannyo”.

“Samo samo uni, ambo turun dulu ko nha”.

“Iyo pak, elok-elok di jalan pak.”

Ndak bara lamo pak Sanusi turun dari rumah Arum, azan di musajik lah tadanga baliak. “ Nah nak sumbayang awak dulu, mintaklah patunjuak ka nan kuaso, supaya Allah tu manunjuak ma nan rancak manuruik tuhan, supayo kito ndak salah jalan”.

Baca Juga :  Uni Puan Tak Perlu Pulang Kampung

“Jadih mandeh, nah siap siap awak le”. Arum dan mandeh Ana sumbayang isya 4 rakaat.

Sasudah Sumbayang isya, dicubo nyo dek urang baduo barinduak baranak tu manggolek di tampek tidua kayu nan lah puda pulo catnyo. Hanyo suaro cingkariak Jo suaro daun pisang nan mangawani nyo sampai takalok. (*)

Sumber gambar: TelusuR.ID.