Cahayo di Tangah Galok

Oleh: Rini Astria, S.Pd.I. (Guru SDN 13 Simpang Rumbio, Solok)

Di sabuah kampuang nan hijau dakek hamparan sawah nan manguniang hiduiklah surang padusi nan rancak banamo Mande Jani. Rambuik nan hitam jo kulik nan putiah manunjuakkan rancak ruponyo. Mande Jani punyo tigo anak jantan nan manjadi saganok jiwanyo. Partamo Syatir (7 tahun) si suluang nan elok laku, Zikri (6 tahun) anak tangah nan pandiam tapi kareh hati, jo Fardan (5 tahun) si bungsu nan manjo jo pariang.

Kahidupan mareka indaklah mewah. Mande Jani bajuang surang diri untuak manghidupi anak-anaknyo. Inyo bakarajo kareh di sawah urang mananam padi jo mangumpuan hasia bumi. Kadang Mande Jani mambuek kue pinyaram jo lapek untuak dijua di pasa.

Sanjo hari rumah Mande Jani panuah galak jo suaro anak nan mangaji basamo. Walaupun saderhana, Mande Jani salalu barusaho untuak mancukupi kabutuhan anak-anaknyo. Inyo yakin kasiah sayang adolah kekuatan nan paliang gadang dalam kahidupan.

Suatu pagi, kampuang Mande Jani dilando banjir disaratoi hujan labek. Mande Jani indak bisa pai ka pasa apolai pai ka sawah. Pinyaram jo lapek nan alah dibuek Mande Jani ndak bisa dijua sahinggo indak ado pitih untuak pambali samba. Simpanan bareh di lumbuang alah mulai manipih.

“Mande, Syatir lapa”, kecek Syatir jo suara palahan matonyo mancaliek ka tungku nan alah dingin. Zikri hanyo duduak diam manahan paruiknyo nan taraso sakik. Fardan nan biaso pariang kini duduak tasanda di pangkuan mande, indak ado galak.

Mande Jani manggusuak kapalo anaknyo jo raso hati nan sadiah sambie mancaliek bareh nan tingga sa sendok.

“Saba lah nak, bisuak Mande usahoan” walaupun indak tau apo nan bisa dipabuek bisuak hari.

Baca Juga :  Masyarakat Nagari Minangkabau Giat Bergotong Royong, Beragam Tokoh Ikut Hadir dan Memotivasi

Malam harinyo, Mande Jani indak bisa lalok. Mimpi buruak tibo mancaliek anak-anaknyo kalaparan. Pangananyo panuah jo caro mancari makan untuak anak-anaknyo. Inyo punyo pangana mancari ubi ka parak niniaknyo di ateh bukik untuk dimasak jo dimakan basamo.

Walaupun jalan licin jo bahayo nan kadihadang untuak sampai ka parak. Mande Jani sangaik baharok kalau itu satu-satunyo harapan nan inyo punyo untuak anak-anaknyo.

Subuah-subuah buto katiko galok masih manyalimuti kampuang, Mande Jani lah tagak untuak pai ka parak. Inyo mangguluang saruangnyo manyuruak an ladiang di pinggangnyo sarato mambaok karuang.

“Mande pai kama?” tanyo Syatir nan alah jago pulo dari laloknyo
“Mande ka parak niniak nak mancari ubi, jago adiak di rumah yo nak!” kecek Mande Jani.

Syatir mancaliek mandenyo jo mato cameh.
“Syatir ikuik yo Mande, bia bisa manolong Mande mambaok karuang”.

Zikri nan pandiam lah jago pulo sambie mangecek “Zik ikuik lo ciek yo Mande, bia bisa manolong Mande bajalan di jalan nan licin”.

Fardan nan bungsu pun tajago, “Fardan ikuik lah Mande, Fardan indak takuik pai ka bukik do!”.

Mande Jani mancaliek katigo anaknyo jo tatapan sadiah Jo ibo hati, aia matonyo pun jatuah. Hati Mande nan tadinyo cameh kini alah taubek dek sikap anak-anaknyo nan maagieh sumangek. Inyo pun mamaluak anak-anaknyo.

“Lah kito pai basamo-samo ka parak anak-anak Mande nan gagah bana!” kecek Mande Jani kapado anak-anaknyo.

Mande Jani akienyo barangkek ka parak basamo anak-anaknyo. Syatir mambaok karuang, Zikri mambimbiang tangan mandenyo bajalan di jalan licin, Fardan nan ketek hanyo mamaciek saruang mandenyo arek-arek.

Samanjak ado anak-anaknyo, raso takuik Mande Jani alah hilang. Anak-anaknyo manjadi sumangek jo tanago nan paliang gadang di diri Mande Jani.

Baca Juga :  HMPS PIAUD Fakultas Tarbiyah UIN Batusangkar Gelar Pelatihan Menulis untuk 90 Orang Mahasiswa

Sasampainyo di parak niniak, Mande Jani mancaliek parak agak basamak. Inyo basamo-samo mulai mancari ubi. Syatir mancabuik rumpuik, Syatir manggali tanah sadangkan Fardan mangumpuan ubi nan alah dapek untuak dimasuak an ka karuang.

Sapanjang pajalanan pulang, tibo-tibo angin kancang mambuek batang kayu rabah malintang di jalan.

“Mande, ba ko mande?” tanyo Syatir.
Zikri mancaliek ka arah batang kayu, “Ambo raso kito bisa basamo-samo maaliah batang kayu nan rabah ko!”.

Mande Jani mancaliek anak-anaknyo,”Ba a nak? Ka kito cubo?”

Mande Jani jo katigo anaknyo lambek-lambek manulak batang kayu nan malintang. Walaupun barek, kalau dikarajoan basamo pasti taraso ringan. Akienyo batang kayu bisa digeser sahinggo inyo bisa malalui jalan untuak pulang. Mande Jani bangga jo basyukur mampunyoi anak-anak nan santun ka mandenyo.

Hari lah sanjo katiko Mande Jani jo katigo anaknyo tibo dirumah. Mande Jani lansuang mambarasiahan ubi kamudian mamasaknyo. Baun ubi nan lah mulai masak mambuek paruik anak-anak Mande Jani babunyi. Walaupun makan abuih ubi, raso syukur indak katabali untuak kajadian yang alah dilalui hari kini. Indak ado bareh, ubi pun jadi.

Sabalum lalok, Mande Jani mamaluak anak-anaknyo sambie bakato “Tarimo kasi nak, kalian panguek mande…kalau ndak ado kalian mungkin mande ndak ka sakuek iko do. Kalian adolah cahayo hiduik mande!”

Syatir mamaluak mandenyo arek-arek, Zikri senyum mancaliek mande, Fardan manyuruak an mukonyo di dado mandenyo nan manunjuak an sikap manjonyo.

Matohari bacahayo tarang, Mande Jani pun pai ka pasa. Indak disangko, pinyaram jo lapek Mande Jani abih tajua karano pambalinyo nan taragak jo masakan Mande Jani nan lamak. (*)

Sumber gambar: Muslim.or.id. (diakses dari google free access)